"لطفا جهت اطلاع بيشتر به سايت http://www.naftir.com مراجعه فرمائيد.
انتقال فلز مذاب از الکترود به سطح چدن می تواند به سه طریق انجام شود.
روش اسپری یا پاششی
روش قطره ای
روش اتصال کوتاه
نوع روش انتقال توسط گرمای ورودی و نوع گاز مصرفی تعیین می شود.
انتقال اسپری
این روش در شرایط بالاترین حد حرارت ورودی از سه حالت ذکر شده شرایط جوشکاری تخت بکار می رود به یک گاز حتی مثل آرگون یا هلیوم و یا مخلوطی از هر دو گاز نیاز می باشد. روش اتصال اسپری دارای یک نرخ رسوب بالا و بالاترین حد نفوذ از سه حالت ذکر شده می باشد. در این روش همچنین بیشترین تمایل به ایجاد ترک بدلیل وجود حرارت ورودی بالا و در نتیجه افزایش ناحیه H . A. Z می باشد. اطلاعات اضافی درباره این بحث بایستی درمطالب مربوط به نحوه اتصال حرارت و جرم به فلز پایه از فرآیند جوشکاری GTAW مطالعه نمود.
روش انتقال قطره ای
این روش دارای حرارت ورودی کمی پایین تر، همراه با اتصال قطرات فلز مذاب درشت می باشد حرارت ورودی پایین تر باعث تمایل کمتر به ایجاد ترک در جوش و همچنین کاهش مقدار نفوذ نسبت به روش اسپری می گردد. روش اتصال قطره ای می تواند در کلیه وضعیت ها مورد استفاده قرار گیرد. اما ممکن است در حالت سر بالا و سقفی جوشکار دارای مهارت بیشتری نسبت به وضعیت های دیگر باشد.
روش انتقال مدار بسته به کوتاه
این روش دارای حداقل حرارت ورودی و حداقل مقدار نفوذ است. این روش بوسیله یک الکترود دقیقا درتماس با حوضچه جوش در مدت زمان زیاد در یک ثانیه است بوجود می آید. در نتیجه یک مدار کوتاه با حداقل ناحیه H A Z و حداقل حساسیت به ترک نسبت به سه روش ذکر شده می نماید.
گازهای محافظ برای این فرآیند شامل: آرگون، هیلیوم، دی اکسید کربن و مخلوطی از این گازهاست روش مدار بسته را بایستی فقط برای ورقهای نازک یا با استفاده از یک پیش گرم بالا به منظور جلوگیری از ایجاد عدم ذوب و عیوب مربوط به عدم نفوذ کافی بکار برد.
انتخاب روش صحیح انتقال مواد مذاب
انتخاب این روش بوسیله اندازه و ترکیب قطعه چدنی که بایستی جوشکاری شود،به مقدار رسوب مورد نیاز فلز جوش و وضعیت جوش بستگی دارد.
الکترودهای مصرفی (مورد استفاده)
مواد مصرفی این فرآیند جوشکاری دقیقا همانند الکترودهایی است که در فرآیند SMAW بکار می رود. فولادی، با پایه نیکل، نیکل- آهن، نیکل- آهن- منگنز، و الکترودهای با پایه مس از این نوع الکترودها هستند.
الکترودهای فولادی
یک نمونه از کاربرد این الکترودها برای تعمیر عیوب چدن در مناطق غیر حساس چدن که مبدأ نیاز به ماشین کاری نداشته باشد می باشد. هم رنگی که توسط این الکترودها ایجاد خواهد شد عالی است. مقدار سختی جوش ایجاد شده بدلیل افزایش کربن که از دقت چدن با رسوب جوش بوجود می آید بالا رفته در نتیجه الکترودهای فولادی را نبایستی در مواردی که نیاز به ماشین کاری است بکار برد. محیطی که قراراست جوشکاری شود بایستی پیشگرم نموده و پارامترهای جوش را بایستی طوری انتخاب نمود که دارای حداقل نفوذ باشد برای مثال می توان از روش انتقال اتصال کوتاه (مدار بسته) الکترود با قطر کمتر و گاز محافظ دی اکسید کربن Co2 یا C- 25 (75 Ar- 25 Co2) استفاده نمود. سیم جوشهای که معمولا برای این منظور بکار می رود و در این شرایط قرار دارد ،الکترود 70 S- 6ERو ER 70 S- 3 می باشد. این الکترودها برای شرایط اکسیدزدایی کافی با اضافه نمودن عناصری مثل منگنز و سیلیکون طراحی شده اند.
الکترودهای پایه نیکلی
شامل برنز و یا بالاترین حد نیکل هستند که برای جوشکاری چدن بکار می روند. این الکترودها زمانی بکار می روند که دقت بالایی برای فلز جوش وجود داشته و رسوب جوش می بایستی تحت عملیات ماشین کاری قرار گیرد. بیشتر این نوع الکترودها شامل مقادیر زیادی نیکل (%99 یا بیشتر) بوده و هیچگونه عناصر اکسیدزدای اضافی ندارند. الکترودهای دیگر که در این گروه قرار می گیرند عبارتند از:
1- ERNi که در استاندارد ANSI / AWSA 5. 14 آورده شده است. این الکترود شامل تقریبا 4% تیتانیوم (Ti) بعنوان یک اکسیدزدا است که باعث تشکیل کاربید تیانیوم، افزایش سختی فلز جوش رسوب داده شده می گردد. الکترودهای نیکل- آهن
این نوع الکترود، اغلب برای فرآیند GMAW کاربرد دارند. آنها دارای یک رسوب جوش سخت و بنابراین حساس به ترک نسبت به الکترودهایی که دارای مقدار زیاد نیکل هستند می باشند.
الکترودهای آهن- منگنز- نیکل
براساس آنچه که در شرایط جوشکاری SMAW گفته شد، اضافه نمودن منگنز باعث ایجاد مقاومت به ترک و بالا رفتن مقاومت فلز جوش رسوب داده شده می گردد. در نتیجه، این مواد مصرفی برای جوشکاری انواع چدن های با مقاومت بالاتر چدن نرم مناسب هستند. بعضی از این چدنها عبارتند از:
12- 45- 65 و 06- 55- 80 مقدار سختی فلز جوش رسوب داده شده حدودا MRB 95- 80 است. ترکیب این الکترود شامل Mn 12% و Ni 44% و مابقی آهن می باشد.
الکترود با پایه مس
این نوع الکترود شامل مقدار قابل توجه مس هستند تا برای اتصال یا روکش دهی چدن مورد استفاده قرار می گیرد- این الکترودها تحت عنوان ERMnNiAl, ER-CUAL-A2– ECuSn-A در استاندارد ANSI / AWS A 5. ترکیب شیمیایی و حداقل خواص مکانیکی آنها آورده شده است. فرآیندهای جوشکاری توپودری FCAW و این روش نیز مانند فرآیند GMAW قوس الکتریکی بین یک الکترود مداوم و پیوسته و قطعه کار بوجود می آید. تجهیزاتی که برای فرآیند GMAW بکار می رود در فرآیند FCAW نیز می تواند بکار رود. عمل محافظ ممکن است توسط یک تجزیه شیمایی که توسط فلاکس که در فلز الکترود قرار داده شده و یا توسط یک گاز محافظ خارجی انجام شود در صورتی که توسط فلاکس باشد به خود محافظ و در صورت استفاده از گاز خارجی به گاز محافظ معروف است.
"لطفا جهت اطلاع بيشتر به سايت http://www.naftir.com مراجعه فرمائيد.
درج آگهی و تبلیغات رایگان در نمایشگاه صنعت نفت و گاز